نالایق می دانست که با پارتی بازی به مقام و پستی دست یافته اند و از این فرصت برای چپاول ثروت های عمومی کشور برزیل استفاده می کنند. او از این مساله با نام مدیریت پسر خاله ها یاد می کرد.

حرف های آن جوان مرا به یاد مشکلات کشور خودم انداخت که چطور عده ای از مدیران با روابط خاص در سازمان ها و شرکت ها به کار گرفته می شوند. این روابط خواه فامیلی باشد یا دوستانه یا حتی ناشی از همسویی عده ای در تفکر یا مکتب خاصی باشد، عامل ترقی و بالا رفتن مدیران می شود.

واضح است وقتی یک نفر درایت و کارآزمودگی لازم برای مدیریت مجموعه ای را نداشته باشد آنگاه چه لطمات جبران ناپذیری می تواند بر پیکره سازمان وارد نماید. اگرچه این مدیران در وهله اول به تنهایی وارد سازمان می شوند ولی در اکثر موارد پس از مدت کوتاهی تیم و نفرات مورد نظر خود را نیز وارد مجموعه می کنند. نمود این مشکل را در بسیاری از سازمان ها و شرکت های دولتی یا خصولتی می توان مشاهده کرد. جایی که اعضای یک خانواده و فامیل ها به استخدام یک شرکت درآمده اند و یا جمعی از کارکنان اداره همگی از یک محله یا شهرستان می باشند.

شاید این معضل در گذشته چندان نمود خارجی نداشته است ولی امروزه منابع اقتصادی کشور محدود می باشد، از همین رو سازمان های تار عنکبوتی با مدیران پسر خاله ای دوامی نخواهند یافت.